اگر به طبیعت علاقه دارید می توانید به یکی از دشت های کشورمان سفر کنید
دشت های ایران به دودسته تقسیم می شود:
الف)دشت ها یا جلگه های ساحلی ب)دشت های داخلی
1-دشت خوزستان یا زاگرس پست یک فرو رفتگی ساختمانی است که قسمتی از پلاتفرم عربستان است. این دشت به وسیله رسوبات آبرفتی کاملا پوشیده شده،یک دشت صاف وهموار که عارضه خاصی در آن مشاهده نمی شود. شیب این دشت بسیار کم است. بین دشت خوزستان ورشته کوه های زاگرس از نظر ساختمانی حد مشخصی وجود ندارد مرز بین این دو واحد خط مستقیمی است که به موازات ساحل شمالی خلیج فارس از جنوب جزایر متعلق به ایران عبور می کند.
2-دشت سیستان یک دشت آبرفتی و دریاچه ای است محل رسوب گذاری رود خانه هیرمند در دوران چهارم بوده است. روی حاشیه توده سخت بلوک هلمند قرار داردکه در تعیین شکل ژئومورفولوژی بلوک لوت نیز تاثیر داشته است.مرز غربی این واحد ادامه گسل هریرود است.
3-دشت سرخس گوشه ای از پلاتفرم توران است که گسل عشق آباد یا کپه داغ در ناحیه سرخس نیز ادامه یافته و این دشت را از کوهپایه های ارتفاعات هزار مسجد جدا میکند.
4- دشت لوت به احتمال زیاد خشک ترین وسوزان ترین بیابان دنیا که در جنوب شرقی کشور بین دو گسل نهبندان ونای بند قرارگرفته است. بخش کوچکی از آن در شمال غرب توسط کوه های شتری از بلوک اصلی جدا شده که به بلوک طبس معروف است.از نظر مورفوتکتونیک بلوک لوت به سه بخش تقسیم می شود لوت شمالی عارضه دار و لوت جنوبی به صورت دشت می باشد ولوت مرکزی که وسیع ترین و نیز پست ترین قسمت بیابان لوت است. که با "همدا "های آفریقا شباهت زیادی دارد .
بیابان لوت از نظر پوشش گیاهی بسیار فقیر وبیشتر نقاط آن فاقد گیاه است.وتنها رود دایمی آن رود شور بیرجند است.
5-دشت کویریک چاله زمین شناسی است که در جنوب رشته کوه های البرز بین خراسان وسیستان وقم وکاشان ویزد قرارگرفته است.قسمت زیادی از دشت کویر را ماسه وسنگ پوشانده است که طوفان های شدیدتل های ماسه ای معروف به ریگ روان به وجود می آورد. این دشت از خشک ترین نواحی ایران است.
بر گرفته از کتاب های جغرافیای ایران وژئو مورفولوژی ایران و کلیات ژئومورفولوژی ایران
دشت های لاله ایران - آکاایران
اردیبهشت در دشت‌های لاله
اردیبهشت شاید تنها فرصت شما برای سر زدن به دشت لاله ها باشد اما برای تماشای این لاله های رنگارنگ بهاری نیاز نیست حتما راهی سفری دور در نقطه‌ای خاص شوید. ایران خاک لاله خیزی دارد که در هر گوشه‌اش دامنی از لاله‌های سرخ و زرد و سفید را به پاهایتان خواهد ریخت البته اگر مهمان دستان پرسخاوت و باطراوتش باشید. فقط لازم است بدانید عمر این گیاه زیبا سه هفته بیشتر نیست، پس وقت زیادی برای تصمیم‌گیری ندارید.
اگر اهل غرب کشور هستید دشت‌های سرسبز و پرگل چهارمحال و بختیاری را به شما پیشنهاد می‌کنیم. هوای لطیف مرغزارهای سرسبز و کوهسارهای سربلند و مغرور ایران بهترین محل برای رویش لاله‌های واژگون ـ گل بومی سرزمین ایران ـ است.
این دشت زیر پوششی رنگارنگ از لاله‌های سرخ رنگ و واژگون، در 12 کیلومتری چلگرد و در نزدیکی روستای بنواستکی از توابع شهرستان کوهرنگ آرمیده است. هوای لطیف، سبک و پاک دشت و پوشش گیاهی بسیار غنی و ارزشمند آن چشم و دل هر بیننده‌ای را می‌نوازد.
طبیعت سحرآمیز و جاذبه‌های طبیعی افسونگر این مسیر در ورود به دشت لاله‌ها شما را شگفت‌زده و مبهوت زیبایی این دشت خیال‌انگیز و رویایی خواهد کرد.
در ایلام و ارتفاعات اشترانکوه لرستان نیز گیاه لاله واژگون در ماه‌های فروردین و اردیبهشت به گل می‌نشیند، اگر قصد سفر به این استان‌ها را دارید، می‌توانید به دشت‌های لاله در این مناطق سری بزنید البته با وجود گردو‌غباری که هم‌اکنون در آنجا جاخوش کرده نه می‌دانیم چه بر سر دشت‌های لاله آنها خواهد آمد و نه می‌توانیم سلامت شما را تضمین کنیم، پس شاید بد نباشد گلستانکوه در 15 کیلومتری جنوب شهرستان خوانسار یا منطقه گردشگری ـ تفریحی آستانه در دهاقان اصفهان را که یکی دیگر از منطقه‌های طبیعی ـ گردشگری و دارای لاله‌های واژگون زرد رنگ است، انتخاب کنید.
در نهایت اگر تهرانی یا اهل همین اطراف هستید و وقت سفر به این مناطق را ندارید، می‌توانید سری به دومین جشنواره لاله‌ها در باغ مشاهیر قزوین بزنید و اردیبهشت‌تان را به در کنید. این جشنواره تا نیمه اردیبهشت‌ماه پذیرای قدوم مهربان شماست. گفتم مهربان، چون یادتان باشد که هر کجا رفتید قصد چیدن این گل‌های زیبا را نکنید که در صورت ارتکاب این جنایت به ازای چیدن هر گل 30هزار ریال جریمه خواهید شد.
کوه ها، غارها، دشت ها،دره هاو جلگه های ایران
پیدایش چین خوردگی ها و ناهمواری های ایران نتیجه حرکات کوه زایی اواخر دوران سوم است که پیدایش این چین خوردگی ها هم زمان با پیدایش کوه های جنوب اروپا و آسیا بوده است.
پیدایش چین خوردگی ها و ناهمواری های ایران نتیجه حرکات کوه زایی اواخر دوران سوم است که پیدایش این چین خوردگی ها هم زمان با پیدایش کوه های جنوب اروپا و آسیا بوده است. درایران نمونه های مشخص ناهمواری به صورت کوهستان های بلند و پرحجم با دامنه های پرشیب و دره های تنگ و گذرگاه ها یا به صورت سرزمین های کمابیش هموار و یک نواخت دیده می شود. بیش از نیمی از وسعت ایران پوشیده از کوه های بلند است.
این کوه ها یا مانند البرز در طول صدها کیلومتر چون دیواری کشیده شده و عبور از آن فقط از طریق گردنه های بلند و گذرگاه ها عملی است، یا مانند زاگرس شامل رشته های مرتفع و موازی با دره های گود و دامنه های پرشیب است که نواحی داخلی ایران را از کناره خلیج فارس جدا می کند و تنها از راه دره های پرپیچ و خم رودها که در طول صدها هزار سال حفر شده اند، می توان از آنها عبور کرد. رشته کوه های خراسان با دره های وسیع، ارتباط ایران را با نواحی خاوری و شمال خاوری ایران به آسانی فراهم کرده اند.
کوهستان های ایران را می توان به کوه های شمالی, کوه های باختری و جنوبی, کوه های خاوری و کوه های مرکزی تقسیم کرد.
-
کانکس مدرن و آلاچیق باغی و پشت بامی
شرکت آذین اندیشه البرز ( سهامی خاص) به شماره ثبت …
-
لوله و اتصالات
هوالرزاق با سلام آیرون پایپ در زمینه عرضه لوله …
-
درب و پنجره دوجداره UPVC- پنجره وین سان
پنجره وین سان، بخشی از گروه صنعتی آذین اندیشه البرز، …
کوه های شمالی ایران مشتمل بر کوه های آذربایجان در شمال باختری و ماسیف البرز در مرکز و کوه های خراسان در مشرق می شود. مهم ترین کوه های آذربایجان، رشته کوه های قوسی شکل ارسباران واقع در ساحل رود ارس است. با قله «نشان کوه» به ارتفاع ۳۷۰۰ متر که از سوی غرب به آرارات و از سوی شرق به کوه های تالش متصل می شود. این رشته کوه ها دنباله رشته کوه های قفقاز به شمار می آیند که با دره عمیق رود ارس از یک دیگر جدا می شوند. در داخل فلات آذربایجان دو توده عظیم کوهستانی سهند و سبلان قرار گرفته که هر دو از کوه های آتشفشانی خاموش با چشمه های آب معدنی فراوان هستند. بلندترین قله سهند ۳۷۱۰ متر و بلندترین قله مستور از برف سبلان ۴۸۱۱ متر ارتفاع دارد.
ماسیف عظیم البرز که در دوران چین خوردگی آلپی تکوین یافته، با قللی مرتفع و دره هایی عمیق مانند سد عظیم قوسی شکل به طول تقریبی ۶۰۰ کیلومتر بین دریای خزر و فلات مرکزی ایران واقع شده است.
قسمت سوم از کوه های شمالی ایران را کوه های خراسان در شمال خاوری تشکیل می دهد. این دسته از کوه ها به صورت رشته قوس های موازی از شاه کوه آغاز می شود و در جهت شمال باختری به جنوب خاوری تا هندوکش در افغانستان امتداد دارد. در میان این رشته کوه های موازی، دره ها و دشت های وسیع وجود دارد که گاهی پهنای آن در بعضی نقاط به حدود ۲۰۰ کیلومتر می رسد.
کوه های باختری و جنوبی, سراسر منطقه غرب ایران را در بر می گیرند و از کوه های آذربایجان، در شمال غرب ایران آغاز شده و به طرف جنوب و جنوب خاوری تا سلسله جبال مکران در بلوچستان امتداد می یابد. این سلسله جبال که کوه های زاگرس و شاخه های آن را تشکیل می دهند، مجموعه پستی و بلندی های منظم و ویژه ای است که در جنوب گسله های سراسری از کردستان جنوبی تا شمال تنگه هرمز گسترده شده است. زاگرس با جلگه های وسیع و دشت های پهناوری چون جلگه کرمانشاه درباختر و جلگه شیراز در جنوب، از هم جدا شده و به قسمت های شمالی، مرکزی و جنوبی تقسیم می شود.
ناحیه زاگرس شمالی که در جنوب کوه های آذربایجان قرار دارد, بلندی ارتفاع آن نسبت به نواحی دیگر کم تر است و در مقابل دره های تنگ متعدد و کوه و کمرهای سخت تری دارد که ارتباط ها را مشکل می کند. زاگرس مرکزی، مانند البرز میانی، مشتمل بر بسیاری از قلل بلند است که بیش از ۳۰۰۰ متر ارتفاع دارند و در بیش تر ایام سال در زیر پوششی از برف مستورند.
غالب این کوه ها پوشیده از جنگل های بلوط و نارون بوده و دامنه های آنها چراگاه های وسیع و محل ییلاق ایلات و عشایر کُرد، لُر و بختیاری است. این جنگل ها زیباترین چشم اندارهای طبیعی را رقم زده اند و منظره های بدیعی آفریده اند. مرتفع ترین ارتفاعات زاگرس به نام کوه های بختیاری در فاصله لرستان تا جلگه های شیراز واقع شده که از یک سو به فلات داخلی مرتبط است و از سوی دیگر به جلگه های خوزستان و ساحل خلیج فارس منتهی می شود. بلندترین نقطه آن زردکوه، ۴۵۴۷ متر ارتفاع دارد.
در نواحی جنوبی ایران، رشته کوه های ساحلی در امتداد خلیج فارس و دریای عمان کشیده شده و تا بلوچستان امتداد دارد.
دشت هویج ـ تهران
این دشت که به گُرچال نیز شهرت دارد در البرز مرکزی، بالای روستای افجه شهرستان شمیران در استان تهران، قرار دارد. علت نامگذاری این دشت، کاشت هویج در آن در روزگاران گذشته بوده است. البته امروزه اثری از هویج در آن نمی‌توان یافت. در ضلع شمالی این دشت، گردنه افجه قرار دارد که بقایای راهی مالرو در آن دیده می‌شود. این راه، دشت هویج را به دشت لار و دیگر ارتفاعات البرز مرکزی مرتبط می‌سازد.
قله ریزان، آتشکوه، مهرچال و پرشون از قله‌های مجاور دشت هویج محسوب می‌شوند. دشت هویج یکی از مکان‌های مورد علاقه گردشگران طبیعت‌گرد تهرانی است که در آن چادر زده و چند روزی را در دامان طبیعت می‌گذرانند. اگر بخواهید از تهران به دشت هویج سفر کنید، باید حدود 5 کیلومتر در جاده لشکرک طی کنید و لواسان را پشت سر بگذارید تا به روستای افجه برسید، در شمال این روستا دشت در انتظار شما، آغوش باز کرده است.
دشت‌نرگس ـ فارس
نرگس‌زارهای زیبای فارس با وسعت تقریبی 65 هکتار در شهرستان کازرون قرار دارد. این مجموعه دشت‌ها که مهم‌ترین آنها در دو منطقه جره و بلبلک قرار دارند می‌توان به‌جرات یکی از بهترین مقصدهای گردشگری در زمستان بویژه بهمن و اسفند دانست.
بوته‌‌های نرگس این دشت‌های وسیع در بهمن به گل می‌نشیند و منظره‌ای چشم‌نواز را به‌همراه رایحه‌ای بهشتی به گردشگران عرضه میکند. گرچه در برخی مناطق دیگر فارس همچون خفر، شیراز و فراشبند دشت‌های نرگس وجود دارد اما کیفیت نرگس‌زارهای کازرون بسیار بالاتر است. نرگس‌های این دشت‌ها به بسیاری از مناطق داخل کشور و کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می‌شود. نرگس شهلای کازرون از جمله نوع نرگس‌هایی است که از نظر مرغوبیت، شرایط منحصربه‌فردی دارد.
دشت مغان ـ اردبیل
دشت مغان یکی از زیباترین دشت‌ها و چشم‌اندازهای طبیعی کشور محسوب می‌شود. این دشت که در ساحل جنوبی رود ارس و غرب دریاچه مازندران واقع شده جلگه‌ای است در شمالی‌ترین قسمت استان اردبیل. این دشت به سبب حاصلخیزی خاک و شرایط مساعد آب و هوایی به‌عنوان یکی از قطب‌های کشاورزی و دامپروری ایران شهرت دارد.
دشت مغان همچنین از لحاظ زیست‌محیطی نیز یکی از مهم‌ترین مناطق در کشور است؛ چرا که محل زمستان‌گذرانی بسیاری از گونه‌های نادر پرندگان مهاجر محسوب می‌شود. به سبب تنوع و نایابی این پرندگان، دشت مغان به عنوان یکی از جاذبه‌های مهم گردشگران طبیعت‌گرد و تماشاگران پرندگان شناخته می‌شود. دشت مغان از سه شهر گرمی، بیله سوار و پارس آباد تشکیل شده است. طبق منابع یک سوم این دشت در ایران قرار دارد و مابقی در جمهوری آذربایجان است.
دشت لاله‌های واژگون ـ چهارمحال و بختیاری
مشهورترین دشت لاله در ایران، دشت لاله‌های واژگون شهرستان کوهرنگ است که در 90 کیلومتری شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد. این دشت که یکی از مناطق حفاظت شده محیط زیست ایران است، با مساحتی حدود 3600 هکتار یکی از مراکز اصلی رویش گونه گیاهی کمیاب و زیبای لاله واژگون محسوب می‌شود.
این گل‌های منحصربه‌فرد که در زبان مردم محلی «اشک‌مریم» خوانده می‌شوند، از اواخر فروردین می‌شکفند و تا اواخر اردیبهشت به مدت یک ماه چشم‌انداز بی‌نظیری را به گردشگران بی‌شماری عرضه می‌کنند. رویشگاه اصلی این گیاه نادر، دامنه کوههای آب‌کاسه خوربه، گرگانک و مناطق بنواستکی و مله زرده‌است. لاله‌های واژگون، که در زبان محلی اشک مریم نامیده می‌شوند، در اواخر فروردین ماه به گل می‌نشینند و تا اواخر اردیبهشت گل‌های خود را حفظ می‌کنند.
دشت ناز ـ مازندران
دشت ناز در 29 کیلومتری شمال‌شرقی ساری در مازندران واقع شده است. این دشت با وسعتی حدود 56 هکتار از سال 1346 به‌عنوان پناهگاهی برای حفاظت و تکثیر گوزن زرد ایرانی یکی از نادرترین گونه‌های گوزن در جهان، در نظر گرفته شد. به طور کلی دشت ناز منطقه‌ای کوهستانی است که از جنگل‌های هیرکانی تشکیل شده است. این دشت با داشتن بیش از 447 گونه گیاهی یکی از مهم‌ترین اکوسیستم‌های طبیعی ایران را داراست.
طبیعت‌گردانی که به دشت ناز سفر می‌کنند، این امکان را دارند که در کنار تماشای گوزن زرد ایرانی، از تماشای شوکاها، مرال‌ها، قرقاول‌ها و گربه‌های وحشی موجود در این دشت بهره ببرند. البته باید توجه داشت که ورود به چنین منطقه زیستی حساسی به‌عنوان گردشگر یا طبیعت‌گرد باید با اجازه و نظارت محیط‌بانان و حضور راهنمایان حرفه‌ای صورت گیرد.
دشت تَرارُو ـ هرمزگان
تَرارُو دشت گسترده‌ای در بادیه جنوبی «کوخرد» شهرستان بستک در غرب استان هرمزگان است. این دشت در ناحیه تنب ترارو واقع است. دشت ترارو در واقع نخلستان وسیعی است به همراه زمین کشت جو و گندم.
آب انبارها (برکه‌های) متعددی نیز در این دشت پهناور وجود دارد. در فصل زمستان و بهار و بعد از بارش باران، اَکال (گیاهی از تیره ریشه‌داران رده قارچ‌ها که پس از باران می‌‌روید) به‌شکل غیر قابل تصور در این دشت تشکیل می‌شود، مردم کوخرد در این موسم برای جمع کردن خیر (خوراکی خوشمزه و مقوی این منطقه) و اکال گروه‌گروه به آنجا می‌روند. درختان سمر وکُنار تنومندی در دشت ترارو وجود دارند و گردشگرانی که به آنجا می‌روند در سایه این درختان بزرگ منزل می‌گیرند.
