شعر جنگل

بسم الله الرحمن الرحیم

                                 - جنگل-

 

به نام خداوند جنگل 

          

کسی که بدادست سبزی به جنگل

وجنگل ندارد مگر از خداوند          

درود خدا بر محمّد(ص)

که سبز پوش است او همچو جنگل        

وبر آل پاکش(ع) 

که روشنگر راه حقّند        

وخورشید عالم فروزند در تاریکیّ جنگل

درود خداوند بر صالحان باد    

همانان که سروی بلندند در اوج جنگل

وجنگل که سبز است وشاداب

La foresta è verde e rigogliosa

هوا صاف و پاکیزه با بوی جنگل   

ومرطوب هوایی است اطراف جنگل

بدانید خدا داده روزی

وروزیّ او نیست مگر سبز پوشی

درختان قباشان همه سبز رنگ است

وچون فصل سرما اعلام دارد غروبش

طلوع می کند شال سبز بهاری

درختان همه از سپیدی به سبزی گرایند  

Tutti gli alberi passano dal bianco al verde                                 

واین نعمتی بس بزرگ است

Questa è una grande benedizione

عطا کرده باری تعالی به ماها

به هنگام فصل بهاران سبزه درآمد

وجنگل دوباره به خود جامه ی سبز پوشید

درختان به رقص آمده شاد گشتند

که فصل بهاری رسیده

La primavera è arrivata

همه شادند و پای کوبان

به سوی خوشی خرمی می شتابند

و اما نباید که جنگل بسوزد

Ma la foresta non dovrebbe bruciare

ویا آنکه گردد چو سطل زباله

بدان نعمت حق تعالی بزرگ است

نباید که نابود گردد به دستان مردی!

  سراینده:علی بدری

قسمتی از شعر به زبان ایتالیایی ترجمه شده

فروردین91