بو علی و نماز

ابن خلکان در تاریخ خود در شرح حال ابن سینا بزرگ حکیم و دانشمند معروف مى نویسد:
و کان اذا اشکلت علیه مسالة توضا و قصد المسجد الجامع و دعا الله عز و جل ان یسهلها و یفتح مغلقها له
چون ابوعلى سینا مسئله مشکلى براى او پیش مى آمد، برمى خواست وضو مى ساخت و قصد مسجد جامع شهر را مى کرد و نماز مى گزارد و خدا را مى خواند که آن مشکل را بر وى آسان کند و آن مسئله پوشیده را برویش ‍ بگشاید.⁽⁷²⁾
چنانکه خود بدین نکته اشارت کرده است .
هرگاه در مساءله اى متحیر مى ماندم ، به مسجد مى رفتم و نماز مى خواندم و به مبداء کل و آفریدگار جهان مى نالیدم ، باشد که مشکل مرا به من بگشاید و آن سختى را بر من آسان نماید.
حال خود شما قضاوت کنید، هنوز دیپلم نگرفته مى گوید نماز چیست ؟؟! و خودش هم مى خواهد راه ابن سینا را برود.
اى عزیزان اى نوجوانان اى جوان به خود آئیم و در احوال خود اندیشه نمائیم جائیکه ابن سینا با آن عظمت علمى اش ، مشکلات خود را با نماز حل مى کرد.
و همچنین او همیشه با مسجد، دعا و نیایش ماءنوس بود، آیا شایسته نیست ما براى سعادت در دنیا و آخرت و براى پیشرفت و موفقیت در کارها و تحصیلمان به نماز روى آوریم و با عبادت و مناجات انس بگیریم ، برادران اگر مى خواهید و مى دانم که حتما هم مى خواهید از حالا شروع کنید..فرصت را از دست ندهید.از حالات لذت معنوى نماز را درک کنید.
 

به مناسبت ولادت بو علی دانشمند بزرگ ایران

بو علی سینا و حل مشکلات علمی با نماز.

...و سنه اذ ذاکنحو ست عشرة سنة. و فی

                                مدة اشتغاله لم ینم لیلةواحدة بکمالها و

                                لا اشتغل فی النهار بسوی المطالعة، و کان اذا

                                اشکلت علیه مکسئلة توضا و قصد المسجدالجامع

                                وصلّی و دعا الله عزّوجلّ ان یسهلها

                                علیه و یفتح مغلقها له.

ابن سینا شصت سال داشت، وی در طول عمرش یک شب را کامل نخوابید(پاسی از شب را برای عبادت و تحقیقات علمی سپری می کرد) و روزها به غیر از مطالعه به کار دیگری مشغول نمی شد.وی در حل معضلات علمی چنین بود که هرگاه با مشکلی مواجه می شد و از حل آن عاجز می ماند به درگاه خداوند علیم و دانا پناه می برد و از او می خواست که وی را در حل آن مشکل یاری دهد و مشکلش را بگشاید.

یعنی کتاب و مطالعه و نوشتار را کنار گذاشته، وضو گرفته و به مسجد جامع می رفت و در آنجا نماز می خواند و پس از نماز دست گدایی به جانب خدای عزوجل بالا می کرد و از او می خواست که حل آن مشکل علمی برایش آسان گرددو گره از کارش گشوده شود.

همچنین بعضی از مردم شاید بگویند که نماز و دعا خرافاتی بیش نیست ولی در این باب باید گفت که آنها حتما اشتباه می کنند. شما خود اندکی بیندیشید و به این سوالات پاسخ دهید:

1- چه چیزی است که انسان را از ابتلا به خیلی از گناهان بازمی دارد؟

2- چه چیزی است که در هنگام مشکلات به کمک ما می آید؟

3- چه چیزی است که در قیامت شافع ما می شود؟

مطلب فروردین93