پهلوان غلامرضا تختی

«او پوریای ولی نبود. او هیچ کس نبود، او خودش بود، بگذار دیگران را به نام او و با حضور او بسنجیم. 
او مبنا و معنای آزادگی است ... و هرگز به طبقه ی خود پشت نکرد.»  جلال آلاحمد

تاریخ ایران زمین، تاریخ پهلوانی است و آیین آن خردورزی، رادی و فتوت ، راستی و مردم داری و البته ولایت و محبت پیامبر خدا، حضرت محمد مصطفی (ص) و اهل بیت بزرگوارش.
فتوت و جوانمردی در فرهنگ ایرانی درختی است پایدار که اصل آن شریعت، بن آن طریقت، شاخ آن حقیقت و میوه اش معرفت. 
همه مردمی باید آیین تو همه رادی و راستی دین تو
شعار پهلوانان و گردان در گستره فرهنگی ایران زمین کمک و یاری به مردم و کوشندگی در ساختن دنیای بهتر بوده است که همانا ارزش های مکتب تربیتی ورزشی المپیزم نیز بر آن تاکید دارد. هدف المپیزم ساختن دنیایی بهتر و سرشار از صلح و دوستی است. 
بیا تا جهان را به بد نسپریم به کوشش همه دست نیکی بریم
نباشد همی نیک و بد پایدار همان به که نیـــکی بود یادگار
جهان پهلوان تختی نماد و نشانی است از ارزش های پهلوانی و الگویی از ورزش زورخانه و گود مقدس که این میراث معنوی نیاکان بر خردورزی، مردم داری و تلاش برای ساختن دنیایی بهتر تاکید دارد و زبانزد جهانیان است. 
برآید زتاریخ ایران زمین خرد ورزی و پهلوانی مهین
رمز جاودانگی تختی، میراث داری فرهنگ گود مقدس و جلوه گری در تاریخ معاصر است. حال که چهلمین سال درگذشت جهان پهلوان تختی گرامی می داریم، امیدورایم با تجلیل از نام و یاد آن پهلوان ارزنده ی کشور و المپیک ارزش های پهلوانی و ورزش باستانی را پاس بداریم و در گسترش آن بکوشیم و این مجموعه سرمشق و سرلوحه جامعه ورزش قرارگیرد.

سیدامیر حسینی

 

" تودر افسانه ها جاوید خواهی بود. 
زمان - این جاری بیرحم - هرگز قلهی بلندت 
را نیارد شست. 
از این پس راویان قصه های پهلوانی - این 
بهین تاریخهای زندهی هر قوم - نقالان، 
تو را در قصه های خود برای نسلهای بعد 
میگویند. 
تواندر سینهه ای گرم خواهی زیست، 
تو با انبوه پاک مردمان خوب قلب شهر 
خواهی ماند. 
(م. آزرم)

 

آسمان آبی محبت

سعی کنید خوبیهای اطرافیانتان را بیشتر مد نظر داشته باشید.آدمهای خودخواه جایی درقلب دوستان ندارند.

 

 

غلامرضا تختی فرزند بابک تختی و نوه جهان پهلوان تختی = یادگار تختی

 

 

غلا‌مرضا تختی اکنون چندین سال است در آمریکا زندگی میکند.

در سایت اینترنتی اش کریسمس و سال نو میلا‌دی را با عکس‌هایی از کاج‌های تزئین‌شده جشن میگیرد.

از «هالوین مینویسد و عکس کدو تنبل به ما نشان میدهد.

غلا‌مرضا تختی در آمریکا آرام‌آرام بزرگ میشود و به فرهنگ آمریکا آرام‌آرام خو میکند.

او که باید بیش از هرکسی شبیه پدربزرگش باشد و احتمالا‌ هم هست،

هزاران کیلومتر از ایران دور شده. حقیقت تلخی است برادر!

او که اکنون 16 ساله است و به سختی تلا‌ش میکند در غربت همچنان غلا‌مرضا تختی بماند، چندین سال پیش در سن 14 سالگیش در چنین روزهایی از یاد پدربزگ نوشته بود.

این یادداشت کوتاه، سرشار از غم و شوق و لبخند و اشک است:

"دیروز سالگرد پدربزرگم بود و ما نبودیم.

آن سال‌هایی که بودیم مامانم و بابام شیر و موز می آوردن مدرسه.

بعد از مدرسه هم، من و مامانم میرفتیم خانه مادربزرگم و صبر میکردیم تا شب که بابام بیاد از ابن‌بابویه و حسینیه ارشاد...

تلویزیون روشن بود اما پدرم را نشان نمیدادند.

این بود که همه خیال میکردند بابام نرفته.

ما مجبور بودیم به تلفن‌ها جواب بدهیم و بگوییم که بابام آنجا بود.

بعد همه فهمیدند که چرا بابام را نشان نمیدهند،

با اینکه او از همه بلندتر و پرزورتر و قشنگ‌تر است و تازه فرزند جهان‌پهلوان هم هست...

من اینجا که آمدم به مادرم گفتم هیچ‌کس مرا نمیشناسد و من چطور بروم مدرسه؟

تو ایران همه میدانستند من کی هستم اما اینجا چه کسی میفهمد؟

مادرم گفت چه بهتر، خودت باید کاری کنی که همه تو را بشناسند.

این بود که درس خواندم خیلی.

تو زبان انگلیسی اول شدم،

بین دانش‌آموزان آمریکایی توی سه کلا‌س ریاضی اول شدم و توی چهار کلا‌س علوم اول شدم و خیلی جایزه گرفتم؛

پهلوان زندگی، پهلوان جهان
به مناسبت چهلمین سالگشت زنده یاد غلامرضا تختی
گردآوری و تدوین: دکتر سیدنصرالله سجادی و کیوان مرادیان  

 

دی 91